کشاورزی

کشاورزی به تولید مواد غذایی و کالا از راه زراعت و جنگل داری و دامداری است. کشاورزی همان چیزی است که به ظهور تمدن منجر شد. مطالعهٔ کشاورزی به نام علم کشاورزی شناخته می‌شود. کشاورزی شامل طیف وسیعی از تخصص‌ها و فنون، از جمله راه‌هایی برای گسترش زمین‌های مناسب برای زراعت گیاه، حفر کانال‌ها و فرم‌های مختلف آبیاری می‌باشد. در دنیای امروز با نگرانی‌های موجود و کمبود منابع نیاز است تا کشاورزی را به سوی کشاورزی پایدار مثلا کشاورزی زیستی یا کشاورزی فشرده مثلا صنعتی پیش ببریم تا بتوانیم نیازها را در آینده برطرف نماییم. کشاورز به فردی گفته می‌شود که برای تولید غذا و بهره‌برداری اقتصادی به کشت و کار در زمین‌های کشاورزی و یا نگه‌داری دام‌های اهلی می‌پردازد. یک کشاورز ممکن است در زمین خود به عنوان مالک و یا در زمین‌های افراد دیگر به عنوان کارگر مشغول به کار باشد.

اصطلاح کشاورز به کسی که در تولید محصولات زراعی، باغی، دامی و طیور فعال است، صدق می‌کند. محصولات کشاورزی می‌تواند تنها برای مصرف خانواده کشاورز و یاجامعه تولید شود.

در بسیاری از جوامع اصطلاحات گوناگونی برای فعالین بخش‌های مختلف کشاورزی در نظر گرفته شده است؛ به عنوان مثال، به کسانی که برای بهره‌برداری اقتصادی از گاو،گوسفند و بز نگه‌داری می‌کنند، دام‌دار یا چوپان و به کسانی که در باغ‌ها فعال می‌باشند، باغ‌دار و به کسانی که در زمین‌های زراعی فعال می‌باشند، کشاورز گفته می‌شود.

محصول کشاورزی به گیاهی (هر گیاهی) خودرو یا کشت شده گفته می‌شود که محصول آن در مراحل خاصی از رشد گیاه توسط انسان برداشت می‌شود. گیاهانی که کشت نشده اما محصول آن‌ها برداشت می‌شود، به مانند گیاهانی که کشت می‌شوند اما محصول آن‌ها هرگز برداشت نمی‌شود، در واقع به عنوان محصولات کشاورزی طبقه‌بندی نمی‌شوند. گل‌ها در رده محصولات کشاورزی طبقه‌بندی می‌شوند زیرا زمانی که مورد کاشت قرار می‌گیرند، برداشت آن‌ها اهداف زیباشناختی را در بر می‌گیرد. محصولات کشاورزی به گیاهانی اشاره می‌کند که در مقیاس وسیع برای تامین غذا، پوشاک و سایر کاربردهای بشر کاشت می‌شوند. محصولات کشاورزی گونه‌های غیر جانوری یا واریته‌هایی کشت شده هستند که برای مصارفی به مانند غذا، علوفه دام، سوخت و یا برای هر هدف اقتصادی دیگر (به عنوان مثال برای استفاده در ساخت رنگ‌ها، داروها، و لوازم آرایشی و بهداشتی) برداشت می‌شوند.

عمده‌ترین محصولات کشاورزی عبارتند از: گندم، ذرت، نیشکر، برنج، سیب زمینی، سویا، پنبه، یونجه و کدو تنبل در حالی که اصطلاح محصول کشاورزی اغلب به گیاهان اشاره دارد اما می‌تواند دیگر گونه‌های زیست‌شناختی را نیز در بر بگیرد. برای مثال، قارچ شیتاکه که در رده قارچ‌ها قرار دارد، یک محصول کشاورزی نامیده می‌شود. علاوه بر این، گونه‌های خاصی از جلبک‌ها نیز کاشت می‌شوند، هرچند، گاهاً برداشت محصول از موارد وحشی و خودرو هم صورت می‌گیرد. در مقابل، گونه‌های جانوری که توسط انسان پرورش داده می‌شوند به جز مواردی که به عنوان حیوانات خانگی نگهداری می‌کردند، دام نامیده می‌شوند. گونه‌های میکروبی مانند باکتری‌ها و ویروس‌ها به کشت‌های (آزمایشگاهی) اشاره می‌کنند. به طور معمول میکروب‌ها برای مصارف غذایی کشت نمی‌شوند، اما در عوض برای تغییر مواد غذایی مصرف می‌گردند. به عنوان مثال، باکتری‌ها برای تخمیر شیر به ماست مورد استفاده قرار می‌گیرند.

    زراعت و باغداری

زراعت و باغداری یکی از از مهمترین فعالیت های اقتصادی جوامع بشری است که از وجود داشته و به عنوان محرک جامعه محسوب می شود. زراعت متشکل از سه فرایند، کاشت، داشت و برداشت گیاهانی است که بعد از کاشت دانه، به مدت یک سال محصول می‌ دهند. گندم، جو، گوجه فرنگی و هویج از جمله گیاهان زراعی هستند.

باغداری فعالیتی در راستای رویاندن گیاهان است که در پیرامون خانه و مسکن افراد و محلی به نام باغ یا باغچه انجام می گیرد که بیشتر در نزدیکی مناطق مسکونی و یا پیرامون شهرها و روستاها قرار دارند و هدف آن کشت و پرورش درختان است. به عبارتی زراعت و باغداری در مقابل یکدیگر قرار دارند.

فرایند زراعت و باغداری با تولید و پرورش و آماده سازی مواد مورد استفاده انسان برای تغذیه مانند گندم، جو، ذرت و… در حفظ بقای بشر نقش قابل توجهی را ایفا می کند. تولید گیاهان روغنی و لیفی برای بدست آوردن مواد خام صنعتی از دیگر اهداف زراعت و باغداری است که در در توسعه صنایع کمک قابل توجهی خواهد کرد. با ایجاد و تولید برگ های سبز و علوفه مانند شبدر و یونجه برای تغذیه دام و طیور استفاده می شود. با تولید و بهره برداری از ریشه وبرگ و یا گل گیاهان مانند چغندرقند ، هویج، گل کلم و کاهو این مواد به عنوان مواد غذایی مورد استفاده قرار می گیرند.

از اهداف و فواید بی شمار زراعت و کشاورزی می توان تهیه و تولید نشاسته و ساقه نیشکر برای تولید شکر را نام برد که بخش عمده تغذیه بشر را شامل می شود و تامین کننده نیاز بشر در این بخش است. فعالیت‌ های زراعت و باغداری از زیربخش‌ های مهم کشاورزی هستند که بخش وسیعی (۷۱ درصد) از ارزش افزوده بخش کشاورزی را به خود اختصاص داده‌ اند.

به دلیل افزایش جمعیت جهان و تنوع نیازها، وابستگی به کشاورزی و زراعت برای تامین مواد غذایی بیشتر از قبل شده است و توسعه و گسترش  بخش کشاورزی و باغداری به عنوان یک امر ضروری شناخته می شود و در این میان قطعا ایجاد فضا و امکانات مورد نیاز برای کشاورزان از اهمیت بالایی برخوردار است.

    دامداری

دامپروری به دانش علمی و فنی پرورش دام و طیور و آبزیان و حشرات با علم نوین پرورش برای دستیابی به حداکثر تولید و سود اقتصادی بالا مانند: گوسفند، بز، گاو، اسب، خوک، شتر، مرغ،شترمرغ، بوقلمون، بلدرچین،غاز،‌ماهی،میگو، زنبور عسل اطلاق می‌شود. دامداری شاخه‌ای از کشاورزی است که با پرورش دام سروکار دارد. تفاوت دامداری با دامپروری این است که در دامداری بیشتر از چراگاه‌های تازه و منابع آب طبیعی استفاده می‌شود و اینکه در دامپروری تلاش بر این است که با بهره‌گیری از علوم نوین بهره‌وری را افزایش داد، ولی دامداری بر سنت مبتنی است.

    شیلات

شیلات: عبارت از مجموعه علومی است که به شناسایی، بوم‌شناسی، تکثیر و پرورش، صید و بهره‌برداری، نگهداری، عمل‌آوری و فرآوری ماهیان و سایر آبزیان یا محصولات حاصل از آن‌ها می‌پردازد. واژه شیل برگرفته از نام نوعی دام ماهیگیری رودخانه ای است.